Pop Art Sanat Akımı

Pop Art sanatçıları resim, heykel, filmler ve çevresel düzenlemelerle kendilerini ifade ederken konu olarak gündelik yaşam nesnelerini, kitlesel medyayı, reklamları, çizgi roman karelerini, billboardları, paketleri, televizyon ve sinema kişilerini/ figürlerini, kamusal mekân nesnelerini vb. almışlardır. Kullandıkları stil kitlesel medya üretiminin stillerine benzer: kalın çizgiler ve şekiller, parlak, uçucu renkler; genellikle tanınan nesne ve insanlara yönelik düz bir yaklaşım.

Warhol 1960'ların başlarında, New York'taki pop art camiasının bir ferdi haline gelmiştir. Bu camiada herkes bağımsız olarak çalışıyor fakat ortak bir noktada birleşiyorlardı.

Andy Warhol, Marilyn Monroe vb. film yıldızlarını ya da gazete sayfalarındaki olay fotoğraflarını seriler hâlinde ele almış, Amerikan yaşam tarzına ayna tutmuştur. Böylece kitle kültürünün çeşitli yönlerini yansıtmıştır.

1962'de Warhol bir Campbell's çorba konservesinin resmini yapmıştır. Neden bu konuyu seçtiği sorulduğunda Warhol, ''Eskiden o çorbayı içerdim. Hep aynı öğle yemeğini yerdim.'' demiştir. Warhol bir konu bulmuştu: Amerikan markası. Takip eden yıllarda Cambell's çorba konservesinin 32 çeşidinin tümünü, Coca-Cola ve Brillo süngerleri gibi diğer simgesel markaları resmetmiştir.

''Satın almak düşünmekten daha Amerikalı ve ben de onlar kadar Amerikalıyım.''

Campbell's serigrafileri hamdır. Özgün fırça darbeleri gibi ''sanatsal'' dokunuş içermezler. Çünkü Warhol'un üslubu ''olduğu gibi bırak''tır. Bu stil, halkın ve eleştirmenlerin çok da hoşuna gitmemişti. Eseri, pek çok insan tarafından bir çorba ambalajının kopya edilmesi olarak görüldüğünden yaklaşımı soğuk ve nihilist bulundu. Warhol'a göre ise özneleri süslemeyerek ''doğal güzellik'' i vurguluyordu.

1962'de, Marilyn Monroe'nun ölümünden dört ay sonra, Warhol, 1953 yapımı Niagra filminin aynı tanıtım fotoğrafına dayanan aktrisin seri üretilmiş birkaç fotoğrafını yarattı . Muhtemelen en ünlü eseri olan görüntünün tekrarı, medyadaki varlığını temsil ediyordu. Diptik baskı, onu bir ünlünün kültünü ve ölümünü simgeleyen canlı renkler ve soluk siyah beyaz portreleri içeriyordu. Jackie Kennedy ve Elvis Presley gibi ünlülere benzer bir muamele yapmaya devam etti.

İş hayatında iyi olmak en büyüleyici sanat türüdür... Para kazanmak ve çalışmak sanattır ve iyi iş en iyi sanattır.

Pek çok kişi tarafından İngiliz pop sanatının yıldızı olarak kabul edilen Richard Hamilton, 1950'ler ve 60'larda bir dizi ünlü eser yarattı. Andy Warhol'dan daha az bilinen bir isim olsa da, Pop sanatının temelini atan ve ilk olarak amaçlarını ve ideallerini tanımlayan Richard Hamilton'dı.

Hamilton, bize Pop Art'ın İngiltere'de ortaya çıktığını hatırlatmaktadır. Pop terimini bulmadan önce, akım için kullandıkları terim "yeni vahşet" idi. Daha çok genel sanat temalarına ve tasvirlerine Hamilton'un imgelerinde bulduğu kasıtlı saldırıyı açıklıyordu.

Hamilton, ‘Günümüz Evlerini Bu Kadar Farklı ve Cazip Kılan Nedir?’ resmi ile ilk Pop Art eseri üretmiştir. Bu eser aslında çoğunluğu Amerikan dergilerinden kesilme objelerin yerleştirildiği bir kolaj çalışmasıdır. Dönemin Amerika’sında popüler olan birçok alet ve ürün resimde görülebilir. Ayrıca film afişleri ve dönem yaşantısını yansıtan daha birçok detay da eserde kendine yer bulur.

Bu açıdan bakıldığında Hamilton’un eseri, popüler kültürü biçimsel olarak da teknik olarak da benimsemiş durumdadır. O, izleyiciye dönemin Amerikan yaşantısından gerçekçi bir kesit sunar. Bize verdiği, tüketim toplumunun bir görüntüsüdür. Kadın bedeni de erkek bedeni de objeleştirilmiştir. Resimdeki her şey tüketilmeye hazır haldedir. Resmin yapılış tekniği de kes-yapıştır temeline dayanır. Yani aslında bunu herkes kolaylıkla yapabilir. Tam da bu yüzden eserin kendisi bile bir tüketim nesnesi haline gelir.

Kariyeri boyunca çok çeşitli teknikler kullanmasına rağmen, ''Moda Plakası İçin Çalışma'' gibi en tanınmış eserleri hep kolaj tekniği ile yapılmıştır.

"Sanat, bir sanatçının duyarlılıkları ve rolün gerektirdiği türden hırs ve zeka, merak ve iç yönelim aracılığıyla yapılır."

Sanatçının çığır açan eseri olarak değerlendirilen ''Başkan Seçilmiş'' Rosenquist'in reklam yoluyla bilinçaltı ikna konusundaki hayranlığından bahsediyor. Rosenquist, reklam görüntülerine güçlü bir ilgi duyup gücünü sanat eserine dönüştürmek istedi. Sanatçı, "Resim muhtemelen reklamdan çok daha heyecan verici. Öyleyse neden bu, güç ve zevkle yapılmasın ki? " demiştir. Bu büyük ölçekli çalışma, Rosenquist'in farklı görüntüleri harmanlama, birbirine kenetleme ve yan yana koyma teknikleriyle birleştirme tekniğinin yanı sıra popüler görüntüleri kullanarak politik ve sosyal yorumları dahil etme becerisinin bir örneğidir.

Pop art meslektaşlarının aksine Rosenquist asla tuvale boya sürmedi, ekranlar ya da süzgeçler kullanmadı. Bir fırçayla tuval üzerine geniş vuruşlar yaparak güçlü bir şekil ve renk dinamiği yarattı. Yakın çekim detaylarının bulanıklaştığı, bir kişinin görüş alanını genişleten detaylar ve şekillerle, çevresel görünümle ilgileniyordu.

Ketith Haring, görsel dilini, ikonik figürlerini ve çizgilerini nerede görsek tanıyabileceğimiz bir isim. Sadece resim, baskı ve grafik olarak galeri ve müzelerde değil duvar resimleri ve heykelleriyle kamusal alanda da geniş yer edinmiştir.

Üretmeye 70’li ve 80’li yıllarda New York metrolarında sokak sanatıyla başlayan Haring’in ünü, 1984 yılında Avustralya’nın farklı şehirlerinde boyadığı duvar resimleriyle sınırları aştı.

"Sanatın propaganda olduğunu sanmıyorum. Ruhu özgürleştiren, hayal gücünü kışkırtan ve insanları daha ileri gitmeye teşvik eden bir şey olmalı. "

Haring, “Warhol'un yaşamı ve çalışması benim işimi mümkün kıldı... O ilk gerçek halk sanatçısıydı ve sanatı ve yaşamı, 20. yüzyıldaki sanat ve yaşam anlayışımızı değiştirdi ”. der.

''*Andy Mouse''* adlı bu karakteristik baskı seti, Keith Haring ile Andy Warhol arasındaki ilişkinin kanıtı niteliğindedir.

Haring, 1970'lerin sonlarında litografi gibi baskı tekniklerini denemiş olsa da, 1983 yılına kadar serigrafi baskıları yapmaya başladı. Ticari baskı dünyasından benimsenen bu yöntem, canlı renkler ve baskılar arasında çok az farkla birden çok görüntü oluşturmanın bir yolunu sunuyordu.

“Öğreniyordum. İnsanların tepkilerini, resimlerle ve benimle etkileşimlerini izleyip onlara bir fenomen olarak bakıyordum. Beni bu kadar uzun süre ayakta tutan en önemli şeyler; bu inanılmaz geri bildirimi insanlardan almak, beni izleyenlerin katılımı ve olabilecek her insan yelpazesinden gelen yorum, soru ve gözlem türleriydi. küçük çocuklardan yaşlı kadınlara, sanat tarihçilerine kadar hayal edin. "